Dün sabah internette Defne Joy'un ölüm haberini okuduğum zaman, kelimenin tam anlamıyla gözlerime inanamadım. Daha sabahın erken saatleriydi. Hani bazı popüler kişiler 1 nisanda şaka yapar ya, inanırız hani tarihte vaki, bir an gerçekten takvimin 1 nisan olmadığını bildiğim halde 'acaba bugün de bir şaka günü de ben mi atladım?!' diye düşündüm.
O kadar ama o kadar çok şaşırdım. Oysa neye şaşırıyordum ki işte hayat böyle birşey. Herkes için ve her yaş için ölüm var ve sanki bunu ilk defa duyuyor ve yaşıyormuşuz gibi şaşırdık hepimiz. Şaşırmamız da hayatın parçası ve Defne'nin ani ölümü kadar olağandı aslında. Ama asıl şaşırmamız gereken; öyle pozitif ve enerjik insanların bize ölümün ensemizde beklediğini geçici olarak unutturabilme güçleriydi. Böyle insanları yaratarak Tanrı bize "Hayatın güzelliklerini yaşayın, gülümseyin, verdiğim tüm nimetlerin tadına varın" demek istiyordu bence. Güzel bir örnekti anlabilen kesim için.
Bu enerji nereye gitti şimdi, ne olarak geri dönecek aramıza bilinmez. Yakınlarına Allah dayanma gücü ve olağanüstü bir sabır versin diye diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder