Beraber çalıştığımız dönemde, bilgisayarımın programlarının ötesinde berisinde birşeye takılıp demoralize olduğum her anda mızıldanmama iyimserlik içinde tepki verirdi. Kimi zaman tekerlekli sandalyesini yanıma sürükler (o özürlü diil yanlış anlaşılmasın, sadece rahat koltuğuna yapışmış bir tasarımcı) ve rahat gülümsemesiyle 'Ay aman en basit şey bu' gibilerinden pıt pıt işimi halleder, kimi zaman da yerinden kıpırdamadan "Elma ve J'ye basmamı tarif etmek için "elma jjjjee" diye seslenirdi. Çünkü ben hiçbir zaman üç beş kısa yol dışında kestirme kullanmadım. Tasarımcıların operatörlere göre daha çok vakti oluyor diye midir neden üşenmeden menüleri kullanmayı sevdim hep. Düşünmek için bu sakinlik bana zaman kazandırıyor çünkü. Ama İsmail başta olmak üzere bu meslekte tanıdığım tasarımcı erkekler daima kısa yol kullanmaya ve çok hızlı olmaya teşnedirler. Anlamadığım bir hız tutkusu:))
Aramızda şifre gibi adımız "elma j" kaldı. Şimdi bizim elma j'nin hayatımdaki önemini burada ne kadar anlatsam yetmez, biraz da benden kaynaklanan bir "bir beyin almazlığı" onu star yapıyorsa da belirgin bir dehasal cinliği sözkonusu... Allaşkına bu bloğa link vermeyi az önce bana MSN üzerinden öğretmese ben bin yıl geçse kendim bunu bulamazdım. Beynimin bir lopu bu işe hiç mi hiç uygun değil belli ki.
Herkesin beyninin birbirinden farklı olması ne kadar önemli bir tasarım ayrıntısı aslında evren için... Böylece birbirimizi tamamlıyoruz işte.
çok teşekkür ederim elifciğim güzel sade bir anlatım olmuş. (tekerlekli sandalye) esprisine bayıldım
YanıtlaSil