Bize Allah öyle büyük ve gerçek bir deha nasip etmiş ki hala bugün bile O'nu anlayamıyor insanlar... Hala beyinleri algılayamıyor olan biteni. Ne 1919'u, ne 1923'ü, ne 1938'i algılayabiliyorlar. Herkes birgün ölecek tabii ama bazılarının evrensel fikirleri asla ölmeyecek. Bu insanlar da dünya tarihinde ne kadar az. En değerlisi, en insancılı, en zekisi, en kahramanı, en sağduyulusu, en ileri görüşlüsü bize denk gelmiş ama o kadar beyinsizler var ki anlamaktan hala acizler. Kukla olmayı ilerlemek sanıyorlar. Akıl yürütmeyi dinsizlik sanıyorlar. Misak-ı Milli sınırlarını gereksiz sanıyorlar... Bayrak sevgisini demode buluyorlar... Küreselleşmenin vatanseverlikten mahrum olduğunu sanıyorlar... Askerin milletin kalbinden sökülüp atılabileceğini sanıyorlar... Ceplerini doldurmayı hak sanıyorlar... Ay sanıyorlar da sanıyorlar!..
Bu kadar kıymetbilmez, bu kadar düşünme tembeli, bu kadar tek hücreli, bu kadar dar kafalı olmalarının cezasını da hep beraber çekiyoruz.
Ama bu sabah 9.05'de yine hissettim ve gördüm ki; asla tükenmeyeceğiz. Sen rahat uyu. Hiçkimse olmasa; ben varım! Bunu diyen de o kadar çok insan var ki:)
Kızım anaokulu yaşlarındaydı; oyun oynarken kulak misafiri olmuştum. Bebeklerini dizmiş, bir de senaryo yazmıştı. Kötü adamlar onları kaçırmış, o da bebeklerine moral veriyordu:"Merak etmeyin, birazdan Atatürk gelecek ve hepimizi kurtaracak."
YanıtlaSilAtatürk'ün bir insan olduğuna inanmak benim için zor. O gerçekten bir süper kahramandı, dünyaya inmiş ilahi bir ruhtu. O Türk milletinin başına gelmiş en güzel şeydi. Bize bizden daha çok inanıyordu.
Çok erken gittim Atam! Sana daha çok ihtiyacımız vardı...